Een bouwproject. Normaal gesproken heb je dan een projectleider, werkers, een plan, een eindbestemming, normaal gesproken zijn er richtlijnen. Wij hebben niks en toch hebben we alles. Ik ben een fictief personage, dat weet jij net zo goed als ik en toch ben ik levend, omdat ik besta uit woorden gevormd door een mens van vlees en bloed en heel veel gedachtes. Namens mijn bedenker spreek ik met jullie en met Marije, nou ja, met haar personage, haar creatie. Dat is het plan, dat is ons niets en ons alles, dat is ons zogenaamde bouwproject. Marije, zou ik je wat mogen vragen? Ik ben namelijk nogal op zoek, een beetje obsessief zelfs, maar ik zoek alleen, wat saai is en bovendien behoorlijk moeilijk. Dus misschien kun jij me helpen, misschien kun jij me helpen zoeken naar richtlijnen en dan zoek ik en vertel ik ze ook weer, aan jou, aan iedereen. Goed plan? Laten we beginnen met de liefde. Ik houd van de liefde, maar de richtlijnen ben ik kwijt en het plan al helemaal! Als jij die nou zoekt en aan mij doorgeeft, dan zal ik voor jou weer oplossingen op je vragen zoeken en op deze manier zoeken en vinden we samen de eindbestemming van alles wat we ooit wilden weten.
Lieve, Judith liefde is onaantastbaar het is dus niet mogelijk je hier zomaar een antwoord op te geven. Want als hier iemand opzoek is naar het antwoord dan ben ik het wel. Ik zou je zo graag de gebruiksaanwijzing willen geven maar ik heb hem niet. Ik ben van mening pas als je opzoek gaat zul je de gebruiksaanwijzing vinden en zelfs dan zul je hem weer kwijt raken. Waarom? het is namelijk zo dat als je het zomaar roekeloos vind kan het alleen maar tegen vallen. Ik ben dus bang dat ik je echt geen advies geven kan. Omdat we beide mensen van rond dezelfde leeftijd zijn. Dat is waarom ik heb besloten het te vragen aan mijn oudere ik. Zie het als een interview met mijzelf met Marije uit een tijd die er nog niet is en waarvan ik ook niet weet of die er ooit komen zal. Het is namelijk een tijd waar ik al zolang naar verlang. Dat het soms wel is lijkt als of hij nooit komen zal. Mijn oudere ik verwacht namelijk ook een prins op het witte paard. Maar mijn oudere ik wil maar niet zeggen wanneer dit moment aanbreken zal. Ik vraag aan haar maar waarom dan niet waarom mag ik mijn geluk niet zo op een bordje voor geschoteld krijgen? Omdat dit beter is voor je ontwikkeling antwoord ze. Ik word zelfs een beetje boos en zeg tegen haar maar ik moet het weten ik ben zo obsessief opzoek netzo als zoveel leeftijdsgenoten. Ze antwoord ''geduld is een schone zaak'' en loopt weg. Weg over het prachtige bospad langs de bomen met lentebloesem. Ik voel de wind door mijn haren en ik bedenk mij opeens. De tijd zal komen de tijd zal komen.... Judith wat ik mij nu al heel mijn leven afvraag waarom waarom zijn mensen soms zo bot en ruw? Zo kortaf? Ik snap het namelijk echt niet in elke dag zit toch wel iets moois? Ook ik heb wel is een slechte dag of er even geen zin meer in maar zelfs dan kan ik maar moeilijk begrijpen waarom?
Groter had de overgang van het vorige onderwerp naar het huidige niet kunnen zijn, Marije. En misschien vind je het jammer, misschien ook niet, maar mijn antwoord is eigenlijk heel kort, woede en nijd zit in ons mensen, net zoals het hevige verlangen om geliefd te zijn, om goed te zijn, net zoals dat zit dit in ons bloed. We kunnen gewoon weg niet zonder. Maar dit is geen excuus, vind ik. Dit betekent zeker niet dat we nu per direct met elkaar in oorlog moeten gaan, gewoon omdat het 'in ons zit'. Nee, we moeten zorgen dat de haat en de botheid van de mens zo klein mogelijk is, maar het helemaal verbannen, dat kunnen we nooit. Goed, nu is het weer mijn beurt om een vraag te stellen en dat is voor mij deze keer: waarom heeft een deel van mij zo een groot verlangen om te reizen? Ik hoor het graag van je en tot snel!
Hi judith! Het verlangen van reizen! Het verlangen van er even uit willen stappen je biezen te pakken en er op uit te trekken. Je wilt de wereld zien! Jij wilt de wereld zien en jezelf ontdekken! Dat is mijn definitie van reizen! Je ontdekt niet alleen een ander wereld deel maar je ontdekt ook jezelf. Wie wilt zichzelf nu niet leren kennen? En zo op deze manier aan de dagelijkse sleur te ontsnappen? De sfeer van opstaan, eten, naar school, weer thuis van school, eten huiswerk maken en dan weer slapen. Dat is het de hele dag dag in dag uit. Bij mij neemt de liefde voor reizen toe als ik het druk heb en eigenlijk aan de dagelijkse verplichtingen wil ontsnappen.
Ken jij het verhaal van de jongen en de rugzak? Er was eens een jongen zo dromerig en vol verlangens! Hij zat in havo 5 en het enige waar hij aan denken kon was naar welk werelddeel hij zou gaan als hij eindelijk 18 jaar was! Hij werd dit jaar 18 het jaar van zijn eindexamen! Hij wilde hoe dan ook slagen! Hij wilde hoe dan ook gaan reizen dat stond vast!
Hij stond op het was 23 mei en het was alles of niets vandaag was de laatste dag van zijn eindexamen! Hij werd rustig wakker hij lag nog 10 minuten in zijn bed om bij te komen van de zware nacht omdat hij alleen maar had liggen draaien! Hij keek op de klok en zag 9:30 SHIT! zijn wiskunde examen waar hij zo hard voor geleerd had! Nee dit meen je niet! Hij snelde naar school maar het was al te laat zijn wiskunde toets en zijn wereldreis zo aan zijn neus voorbij gevolgen!
De sleur had hem te pakken gekregen! De sleur van opstaan huiswerk maken en weer naar bed gaan. De sleur heeft hem al die tijd zo verward. Dat hij zich de hele tijd alleen maar zorgen heeft gemaakt over deze sleur! En hoe dan ook vast zette dat hij ging reizen! Het zorgen maken en het dromen naar iets wat er dan eindelijk bijna was is hem fataal geworden. Waarom denk je dat een deel in deze jongen geschreeuwd om te willen reizen ? Hij wil los! Hij wil los uit deze dagelijkse sfeer. Hij heeft zijn havo dan misschien wel niet gehaald. Maar hij heeft nu wel geleerd dat als je iets heel heel graag wilt iets altijd nog kan mislukken. Wat leren wij hieruit zie ik je nu denken? Nou dat je alles de tijd moet geven. Je moet het misschien even loslaten. Het gevoel van bijna obsessief willen gaan reizen is nooit verkeerd! Maar ik ben van mening als je dit even kort probeert los te laten bereik je veel en veel meer dan dan je er de hele tijd met je neus op blijft zitten!
Zo nou! dit was een veel langer bericht dan de bedoeling was daarom sluit in het verhaal kort af met een vraag voor jou! Zou jij nu is een sprookje willen herschrijven? Zou jij nu is voor mij de ware levenslessen uit een sprookje kunnen halen? En deze zo te verwerken dat je een sprookje krijgt die past in deze tijd? Ik wens je heel veel succes met deze opdracht en veel liefs van Marije.
Blog van Judith:
http://judithabellabimba.webnode.nl/archive/news/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten