(toets) week juni 2014

Deze periode, een periode van stress toetsen en veel te dikke samenvattingen. Niemand wil het, maar toch moet iedereen er verplicht aan mee doen. Raar als je denkt aan de nummer 1 filosofische tip van de mensen om mij heen. Doe wat je hart zegt en wees niet gevreesd naar hem te luisteren en te volgen. En ja ook ik sta achter deze uitspraak. Hiermee bereik je toch meer dan met een toetsweek? Echter, denkt de regering hier blijkbaar anders over. Dit is iets wat ik jammer vind maar ook goed begrijpen kan. Onderwijs is belangrijk als je naar iemand zijn toekomst kijkt.

Ook ik wil natuurlijk mijn diploma halen. Begrijp dat niet verkeerd maar soms is je hart volgen toch netzo belangrijk als een boek met begrippen erin? Ik zou nu allemaal mooie verhalen op kunnen hangen over dat mijn toetsweek netzo makkelijk is als de afgelopen jaren maar dat valt helaas flink tegen in de bovenbouw als ik eerlijk ben. 

Dit merk je op als je tijdens zo'n toestuur de hoeveelheid diepe zuchten bij elkaar op zou tellen. Dan kom je gemiddeld rond een frequentie van 7 per 30 sec gok ik. Oke, ik overdrijf maar jullie snappen de vergelijking en wat ik ermee zeggen wil;) Verder heb je dan natuurlijk nog het onvergetelijk harde heldere geluid van een potlood op een vel toets papier. Na zoveel proberen, de tekst en de vraag nog maar is doorgelezen te hebben alsof het eerste keer was. 



Na al deze pogingen kom je in de sfeer van het invullen van wat je al weet. Om vervolgens de lastigste vragen het langste voor je uit te schuiven. Om het idee te hebben dat je de toets goed aan het maken bent en dat een voldoende er echt wel in moet zitten.Ja wij leerlingen hebben altijd hetzelfde mechanisme echter werkt het de ene keer wel en de andere keer niet Kortom, je maakt de makkelijke vragen en vervolgens vraag je " Meneer hoelang hebben we nog?" Je hoopt op een redelijke tijd. Want je moet die te lastige vragen die je eerst voor je uitschoof wel nog even goed beantwoorden natuurlijk inverband met de hoeveelheid punten die voor de opdracht nummer staan. Het antwoord van de desbetreffende gekozen leraar is echter een ruime 10 minuten. Oftewel nog 10 min om die moeilijke rest opdrachten te maken. Je besluit vervolgens door te gaan op methode 2. Dit is de welbekende stappenmethode, die als volgt gaat:

1. Hoeveel vragen moet ik nog maken?
2. Welke vragen leveren de meeste punten op?
3. Welke vragen zijn meerkeuze en welke open? 
4. Je gaat twijfelen

Vanaf dit moment gaat stap 6 alweer in. Zo'n toetsweek bestaat namelijk niet uit 1 dag maar gemiddeld uit 7 tot 9 dagen wat beteke watbebetekend dat je snel aan de studie moet voor je toetsen van de volgende dag.En je voortebereiden op de nieuwe versie van het stappen plan.Gelukkig is het nu vrijdag en dit betekend dat de schoolweek er op zit. Met passenger ga ik genieten van mijn weekend en natuurlijk leren voor volgende week. 
Nog even en dan is havo4 afgerond. 



Zitten jullie ook in de vicieuze kringloop der tentamenweek? 
En komen al deze dingen je bekend voor? Om het mooi af te kunnen sluiten. Eindig ik met dat dit idee voor een post ontstaan is tijdens mijn economie toets van vanmorgen. Ja creativiteit komt op de raarste momenten. En gelukkig maar dat maakt het nu juist zo leuk.Fijn (leer) weekend voor iedereen gewenst. 

Veel liefs,

Marije

Jeej, ik blog vandaag precies 3 maanden! en Persoonlijke update.

Jahoor, vandaag 3 maanden geleden typte ik vol spanning mijn aller eerste bericht. Het was heerlijk weer en ik zat zoals gewoonlijk met mijn laptop op schoot in de tuin terwijl het zonnetje heerlijk scheen. Na weer verschillende blogs van andere gelezen te hebben bedacht ik me opeens. Nu ga je zelf ook is de stap zetten om er 1 te beginnen. En van de ene op de andere dag zat ik in de wereld van het bloggen.

De afgelopen tijd heb ik echter wel minder geschreven dan normaal. En dat komt helaas door de drukke schooltijden van dit moment. Tijden waarin ik veel toetsen heb en alle docenten onwijs veel verslagen en opdrachten opgeven. Dit is met goed plannen zeker te doen. Maar toch blijft het lastig zo'n einde van het schooljaar.Stiekem hoop ik mijn havo aftenronden in 5 jaar. Zoals het er nu naar uit ziet moet dat gaan lukken en dat maakt me trots.


Ik zou op dit moment als een gek verslagen en toetsen moeten leren voor de toetsweek die er aan zit te komen. Echter vind ik dat ik hard genoeg werk, dus vond ik dat ik wel even schrijven mocht ;-) Dit keer is het helaas een wat korter bericht. Want ja middageten is ook belangrijk. Verder ben ik trots en blij met wat ik gister geplaatst heb. Het was mijn eerste bericht over het uitleggen van gevoelens en systemen in de mens. En dat is lastiger dan je verwachten zou. Ik ga nu snel een boterham smeren en wat aan mijn economie samenvatting werken


De aankomende 2 weken kunnen jullie ook minder berichten verwachten vanwege die eerder genoemde toetsweek en de overgang naar havo5. Maar dat zullen jullie ongetwijfeld begrijpen. Ik kijk uit naar de zomervakantie!
Hoe gaat het bij jullie op school? Hebben jullie ook zo'n heerlijke volle hema agenda als ik heb?

Heel veel liefs,
                        Marije
                                                                             

Weer bloggen, en jezelf (durven) zijn!

Hooooi, dit is een tijd geleden zeg! De laatste keer dat ik schreef scheen de zon nog, en nu lijkt de herfst opeens terug in ons landje. De laatste keer voelde ik de zon in mijn nek schijnen en nu voel ik een koud briesje door mijn zolderraam komen. Vandaag wil ik het is hebben over iets wat al een langere tijd door mijn hoofd gaat. Namelijk jezelf (durven) zijn.

Ik weet dat mijn leeftijdsgenoten en zelfs de volwassenen om mij heen worstelen met jezelf durven zijn. Maar soms vraag ik mij wel is af, iedereen schaamt zich toch wel is? En niemand is toch perfect? Maar toch proberen we ons dag voor dag anders voor te doen zodat onze kleine of grote imperfecties nooit zichtbaar zullen worden. Met de reden dat mensen daar wel is een mening over hebben kunnen. Mensen zijn onzeker dat is een feit maar de 1 uit dat weer heel anders dan de ander. Maar de onderliggende reden is dat we bang zijn onze echte ik onder ogen te zien. Omdat we bang zijn dat die gene niet de gene is die we willen zijn of moeten zijn. Maar het grappige is dat je die gene altijd al bent geweest.

Ik betrap mij er regelmatig op dat ik mijzelf niet volledig wil laten zien aan de buitenwereld, bang voor wat mensen daar wel niet van vinden zullen. En ja dit is nu precies een imperfectie van mij. Maar moet ik mij hier dan voor schamen? Nee, ik vind van niet. Ik mag toch zeker zijn wie ik ben? Ja,
ik ben imperfect en dat is nu net waar ik zo trots op ben.
Mijn doel met dit bericht is het bespreekbaar te maken.
 Ik ben van mening dat je pas je mooie kanten zien kunt als je ook je minder goede kanten accepteren kunt. Zo ben ik sinds de basisschool heel erg veranderd. En dit is weer omdat ik mijn imperfecte kanten steeds meer onder ogen zien kan. Maar ook omdat ik ze steeds beter accepteren kan.

Ik vind mensen dapper als ze schrijven of durven zeggen dat ze imperfect zijn. 

Ik zou op verschillende manieren op iemand kunnen reageren, als iemand het gewoon naar buiten durft te brengen. 

1. Dat ik het raar vindt  en mensen vervolgens niet in hun waarde laat.  
2. Of dat ik het een enorme kracht vind en ik het alleen maar respecteren kan en iemand bijvoorbeeld beloon met een mooi compliment. En zo dus aan te geven dat het dapper van die gene is. 

Geef maar toe jij dacht dat je de eerste reactie zou krijgen als je naar jezelf en je eigen imperfecties zou durven kijken. Maar je zult zien dat dit niet de waarheid is. En dat jij de enige bent die optie 1 jezelf verwijd. Bijna iedere persoon zal je reactie de 2e geven puur omdat ze niet zoveel met jou bezig zijn dan jij denkt. Zij zien het positieve in van wat je hen verteld, en zullen dit respecteren.

Onzekerheid, het is het heel diep monster in je dat je het idee wil geven dat je niet zo mooi of slim als de ander bent.
En dat we dit maar is snel veranderen moeten.
Maar stel je werkt hieraan mee wat gebeurd er dan denk je? Juist, je springt in een bodemloze put. Zonde, want heb je eenmaal het ene punt opgelost dan doet het volgende punt zich alweer snel aan. En zo ga je als maar door in deze visieusecirkel. Dus ik zou zeggen doorbreken die cirkel! Tenzij je lekker in deze cirkel wilt blijven draaien dan moet je dat vooral doen. Het vergt moet om imperfect te zijn. Maar laat vooral gaan wie je denkt te moeten zijn. Ik hoop dat mensen hier wat aan kunnen hebben. Ookal zijn het er maar een paar, dan heb ik zelfs dan een klein groepje mensen iets waardevols mee kunnen geven. En dat was mijn doel!

Ook ik had stiekem nog een momentje dit bericht niet te willen plaatsen omdat erin staat dat ik imperfect ben zelfs met nog duizenden unieke mensen om mij heen. 

Maar dat is toch menselijk en heel normaal? 

Wat zijn jullie ervaringen op het gebied van onzekerheid of imperfectie? Dit is iets waar ik heel erg benieuwd naar ben. Wellicht kunnen mensen dan opmaken dat het heel normaal is om onzeker en imperfect te zijn!

Ik wil jullie dan ook mee geven dat het beginnen met bloggen voor mij een een hele stap was. 

Mede omdat niet veel mensen in mijn omgeving schrijven of bloggen. Maar ik houd hier wel erg veel van. 

Dus wat houd me tegen niks toch? 

Nooit heb ik er aan durven toegegeven maar opeens viel het kwartje en dacht ik ga het doen ik ga het echt doen! En tot op de dag van vandaag heb ik er nog geen minuut spijt van gehad. En weet iedereen om mij heen dat ik ervan houd. Niet iedereen zegt er iets over (en dat hoeft ook helemaal niet natuurlijk)

Maar als ik iets hoor is het positief. En dit doet je goed en waardeer je. En door ervaring leer je stukje voor stukje jezelf te accepteren. 

Ik hoop echt dat de mensen die dit lezen ook een ervaring durven achter te laten netzo als ik net deed. Maar dit hoeft natuurlijk niet omdat ieder het ontdekt als ze daar klaar voor zijn. Als je het helemaal gelezen hebt waardeer ik dat echt want dit is iets waar ik allang over nadenk en echt graag is de wereld in gooien wilde. 

Heel veel liefs, 

Marije