We leven in een systeem...

We leven in een systeem.
Een systeem waar in veel dingen al voor ons bepaald zijn.
Neem nu het licht op een openbarewc dat aangaat voor je het zelf kunt doen.
Je hebt er waarscheinlijk nog nooit bij stil gestaan maar hoe bizar het ook is we staan gemiddeld per persoon 3900 uur van ons leven voor een stoplicht.

Alleen omdat een rood licht ons zegt niet door te rijden.
We stoppen omdat een licht dit voor ons bepaald.
Het zelfde geldt voor het feit dat je 2 dezelfde sokken aan moet iedere dag.

Nu weet ik dat dit voor ons zo normaal is dat we het iedere dag zullen blijven herhalen.
Zonder er ooit is bij stil te staan.
Maar toch is het bizar als je er zo over na denkt.
Aan de andere kant ook onwijs intressant vind ik!

Laatst stond ik in de winkel met mijn moeder.
Ik achter het karretje en mama maakte deel uit van de menigte mensen voor het schap.
Stuk voor stuk met een gespannen gezicht.
Waarom? Omdat ze niet kunnen kiezen uit al die soorten potjes voor hun neus.
Voor ieder product zijn 20 verschillende merken met ieder weer een andere prijs en afsluitdop.
Het ene potje is light en de ander beweert weer dat je er van af zou vallen.

Waarom niet gewoon 1 potje per product veel handiger en gezonder toch als je het mij vraagt.
Gezonder omdat je dan weet dat er aandacht aan besteed is.
En omdat mensen dan is een keer ontspannen boodschappen kunnen doen.
Er zijn zoveel soorten potjes maar toch zien we de duurdere varianten in 1 oogopslag.
Maar de goedkopere soms juist wel betere keuze zien we niet.
Waarom?
Wij mensen houden niet van op onze tenen lopen.
Maar we gaan wel op onze tenen staan om dat ene dure potje te pakken wat je zo genaamd zou helpen met afvallen.
Dan dat ene product te pakken waar geen onverwachte suikers in verwerkt zijn.
Wat ik zeggen wil is dat de winkels zich perfect aansluiten op ons systeem.

Eenmaal ons karretje helemaal ingeladen komen we bij de kassa aan.
Waar ieder zijn boodschappen op de lopende band legt.
Omdat dit nu eenmaal zo hoort...
Nu weet ik dat dit hele normale dingen zijn.
Maar het zijn wel dingen die al voor ons bedacht zijn binnen ons systeem.
Ik vind dat erg bijzonder om over na te denken en op te letten.
Want dan gaan je opeens zoveel dingen opvallen.

Ik vind het gewoon mooi om te zien dat bepaalde dingen zo normaal zijn geworden.
Dat mensen er niet meer over na denken.
En misschien pas na het lezen van dit bericht.
Gaan denken heei! daar zit wat in sommige dingen zijn echt voor ons bepaald goh gek is dat eigenlijk...
En dat vind ik nu zo leuk.
Mensen aan het denken zetten over dingen die zo normaal zijn geworden dat we ze soms wel is vergeten of over het hoofd zien.
Neem nu water uit de kraan? Hoe bijzonder is het eigenlijk dat dit schoon en helemaal fris voor ons uit de kraan stroomt ieder moment van de dag.
Ook dit is een manier van doen die wij in ons systeem hebben opgenomen.
Soms denk ik wel is alles wat we opnemen binnen ons systeem.
Wordt op een geven moment vergeten.
Wat ik duidelijk wil maken sta soms ook is stil bij de kleine dingen.
Het zou je verbazen hoe bijzonder juist die dingen zijn.

Ook ik heb er vandaag even bij stil gestaan.
Zo scheen de zon heerlijk in mijn gezicht wat ben ik dan blij dat te kunnen voelen en te merken dat de lente er echt aankomt!
Geniet van dit heerlijke weekend iedereen!




Lots of Love

Marije

Happy Happy Birthday toooo meee....

Nu ik dit bericht plaats is het precies 00:00 wat betekend dat ik net 17 jaar ben geworden!!
Mijn 18e levensjaar gaat alweer in bizar als ik er zo over na denk.
Ik weet dat er bijna niks veranderd alleen een getal die van 16 naar 17 overspringt.
Maar toch vind ik het moment van 25 maart 23:59 naar 26 maart 00:00 een heel erg bijzonder.
Voor mij is het dan ook een traditie om rond 23:55 voor de klok te gaan zitten en te wachten tot 23:59
Nog 9,8,7,6,5 seconden 00:00 ik ben Jarig!! Jahooee!
Dit betekend dat ik een stapje in mijn leven verder ben en ik weer een levensjaar achter laat.
Aan de andere kant begin ik aan een nieuw levensjaar met veel nieuwe mogelijkheden en kansen.

Ik weet nog goed dat ik mijn verjaardag altijd erg spannend vond.
Al een maand van te voren begon ik de dagen af te tellen ( doe ik nu stiekem nog steeds hihi )
Mama het is vandaag maandag en dat betekend dat ik over precies een maand jarig ben..
Dit ging wekelijks door tot zelfs dagelijks naarmate mijn verjaardag dichter bij kwam.
Lag de avond van te voren vol spanning in mijn bed.
Ik was nieuwsgierig naar hoe de volgende dag zou zijn,
Welk liedje zouden ze voor me zingen welke jurk doe ik aan?
Ohja die ene groene die mama zelf gemaakt heeft die ligt nu op de kast zodat ik hem morgen aan kan doen.
Leuk is dit dacht ik nog. Om daarna uiteindelijk in slaap te vallen.
Ik open mijn ogen en voel het!!
De sfeer van jarig zijn hangt om mij!
Beneden hoor ik gestommel van de laatste voorbereidingen.
Ik spring mijn bed uit en loop zachtjes naar de trap trede voor trede loop ik tot ik beneden ben.
De cadeautjes werden bij ons altijd verstopt of onder een kleedje gelegt.
Wij mochten altijd zelf aangeven wat we het leukste vonden.
Ik koos dan bijna altijd voor het verstoppen.
Je loopt in rondjes door de kamer en tijdens het lopen word je aangemoedigd door je familie met inmiddels bekende kreten als KOUD! OEHHH!! WARM!!! ( wie kent ze niet ;) )
Het moment van de waarheid
Je krijgt de verlossende woorden EXTREEM WARM!
Ik weet dat ik nu heel erg warm ben.
En ja hoor ik trek een lade open en daar ligt een cadeautje in met een leuk papiertje.
Ik open het en zie het leukste wat ik ooit krijgen kon.
Als ik hier aan terug denk dan denk ik aan leuke verassende verjaardagen.

Als we echt eerlijk zijn blijft iedereen zoveel kind als die zich voelen wil.
Ik kies bewust voor het kind in mijzelf en dat zou ik koesteren hoe oud ik ook word.
Ik vertik het om mijn jeugd en alles wat daar bij hoort los te laten. 
Ontwikkelen ben ik het helemaal mee eens maar het kind verliezen in jezelf vind ik zonde!
Als je een jaar of 6 bent dan zijn heel veel dingen nog nieuw voor je.
Je leert de wereld dus langzaam kennen.
Dat is immidels wel over ik ken de wereld nu immers beter dan toen ik 7 was ( gelukkig maar )
Ik mijn verjaardag al voor de 17e keer mee. ( ik vind mijzelf al een hele professional hihi )
Moest vanavond zo lachen mama die zegt tegen me met een vermoeide blik.
Marije wil je eigenlijk slingers op je verjaardag?
Ik zo ja natuurlijk dat hoort erbij!
Vervolgens lachen we beide naar elkaar.
Even later zegt mama goh meid dan word je alweer 18!
Ohnee oeps 17...  en we lachen weer.
Dit zijn dan weer dingen die gebeuren als je op een oudere leeftijd komt.
Je komt meer op een lijn te liggen met o.a je moeder.
Kortom iedere leeftijd heeft zo zijn voordeel.
Ik ga weer een heerlijk nieuw fris jaar in vol met nieuwe kansen.
Herkennen jullie dat gevoel van verjaardag spanning?:)
En wat zouden jullie antwoorden als je moeder aan je vroeg wil je eigenlijk slingers op je verjaardag?
Nu ga ik lekker naar bed en zenuwachtig zijn voor wat er morgen gebeuren gaat.
Ver ga ik nadenken over wat ik aan wil doen.
Ohja die groene jurk die mama voor me gemaakt heeft.
Ohnee, die ligt helemaal niet meer op mijn kast dat was 10 jaar geleden...
Naja dan maar wat anders aandoen.

Fijne dag morgen allemaal!

Lots of Love

Marije

Een brief schrijven aan jezelf...

Misschien toch wel handig even te zeggen dat alles wat ik schrijf voor een deel over mij gaat. Niet alles slaat ook echt terug op mijzelf. Sommige dingen komen in mij op en wil ik graag met jullie delen vandaar dat ik ze dan wil opschrijven:) Wil graag per bericht de mensen aan het denken zetten. Dit was de inleiding. En dan nu lekker lezen zou ik zeggen! Veel leesplezier:)

Een brief schrijven naar jezelf.
De brief typen in het verleden en lezen in de toekomst.
De mens en haar verlangens.
Verlangens naar de hunkering van jezelf kunnen zijn.
Ieder mens verlangt naar iets anders.
Maar 1 ding is zeker iedereen verlangt.
De 1 misschien meer dan de andere maar iedereen droomt dat weet ik zeker!
En gelukkig maar wat moet een mens zonder dromen?
Hoe kun je dan leven?
Een mens wil om de zoveel tijd horen dat ze het goed doet.
Om de zoveel tijd opzoek naar bevestiging.
Ik schrijf een brief naar mijzelf.
Omdat ik mijzelf zo graag snappen wil.
Zo graag dat het me steeds maar niet lukken wil.
Ook schrijf ik een brief naar mijzelf voor later.
Omdat ik denk dat ik later nog beter snappen kan wat ik op dit moment denk waar ik niks van snappen kan.
Ik weet natuurlijk nog niet wat er later is gelukkig maar anders heb ik niks meer om over te dromen dat zou zonde zijn vind ik.
Ik ga er nu echt aan beginnen ik stap uit deze tijd en ik ga een brief schrijven naar mijzelf vanuit de toekomst.
Ik begin eraan ik begin er echt aan!

Beste mezelf,

Waarom soms zo verward dat is toch helemaal niet nodig meis?
Geloof me maar het is de verwarring van de tijd die je door maakt.
Het leven van een puber is pittig verwarrend soms.

Maar dat houdt op na een paar jaar.
Dan ben je volwassen.
Nou ja voor je wet ben je volwassen verder moet je je kinderlijke trekken natuurlijk nooit maar dan ook nooit verliezen.

Vroeger dacht je altijd wat zou er later zijn in de toekomst?
Nou ik kan je vertellen het ziet er goed uit hier.
Dus maak je geen zorgen en leef van dag tot dag.

Doe dingen waar je van geniet en wacht maar op de toekomst.
De toekomst is immers later.
Nu lijkt de middelbare school nog een tijd van stampen en proppen maar geloof me later snap je wel waarom.
Je wordt nu alweer bijna 17!
Jeetje wat gaat de tijd hard.
Ik kan er helaas niet bij zijn op je verjaardag maar ik wacht op je in de toekomst.

Groetjes van de Toekomst.

Ik schreef een brief naar mijzelf.
En nu ga ik weer verder.
Verder werken aan mijn toekomst.

Le Théâtre

Ik hou van Theater ik hoef het woord maar te denken of de zon begint spontaan te schijnen in mijn lijf. Het vergroot je wereld en je gedachten. Ik voel me dan ook heel erg vrij als ik het spelen kan Het heeft voor mij iets magische ongeveer hetzelfde als lezen, muziekluisteren, en schrjven. Ik blijf mij verbazen over de hoeveelheid mogelijkheden in het het theater! Het gevoel van op het podium staan is het beste wat ik voelen kan. Ik voel me enorm in mijn element op dat moment.
Ik voel de theatervloer onder mijn voeten terwijl ik langzaam het podium opstap hoe verder ik het podium op loop hoe meer warmte ik ga voelen in mijn gezicht door het theaterlicht. Mijn familie zit in de zaal ik kan ze niet zien maar ik weet dat ze er zijn.
De gezonde spanning schiet door mijn lijf en ik wacht op de akkoorden van het beginlied.
Tijdens het spelen heb je nauwlijks de tijd een beeld op te slaan in je gedachten je wilt zo graag dit gevoel vast houden maar dat kan eigenlijk niet de kik hou je vast voor even want hou je dit gevoel voor altijd vast dan wordt het op een gegeven moment normaal en de kracht van theater zit hem nu net in het abnormale voor mij.

Theater het leert de mensen al sinds de vroege oudheid hoe de mens in elkaar zit.
Theater is al zo ontzettend oud gek als je er zo is over na denkt.
Het is zo magische iedere keer als ik het spelen mag kom ik in een soort droom terecht.
Een droom met wolken met zachte wolken.
Het voelt vrij en dat maakt mij zo gelukkig.
Nog mooier vind ik het als je met gezichtsuitdrukkingen muziek en tekst een gevoel uitbeelden kan.
Het is bizar soms denk ik wel eens theater is de enige manier hoe je het leven kan uitbeelden en er ook een pauze in verwerken kunt.
Normaal in het leven kun je nooit dingen nooit op pauze zetten of opnieuw doen. Maar bij theater kan dit wel het beeld even op pauze zetten en je kunt zo weer verder waar je dit zelf wil je kan ook stoppen. Het is zo vrij zo vrij dat ik er zo gelukkig van word.

Lots of love!

Marije

Schrijven....

Van schrijven heb ik altijd gehouden!
Dit werd mij echter weer opnieuw duidelijk na het maken van verschillende opdrachten voor school.
Vroeger schreef ik in een speciaal boekje al mijn gedachten, gevoelens en mijn kijk op het leven op. Dit doe ik nu nog steeds. Maar pas vandaag heb ik ontdekt hoe leuk het kan zijn om je leven doormiddel van schrijven met mensen te delen.
Ik ben op dit moment bezig met het typen van mijn 2e bericht en ik kan nu al niet meer zonder.
Zoals iemand vandaag tegen mij zei het is een vorm van je hart kunnen luchten en ruimte kunnen maken in je hoofd. Een uitlaadklep dus!  Dankjewel Judith ;)
Persoonlijk vind ik  dat Judith helemaal gelijk heeft. Schrijven is leuk en ontspant!

Zoals ik al eerder zei ben ik begonnen met bloggen door het schrijven van verschillende opdrachten voor school. Is school toch nog ergens goed voor :)
Waar het mij eigenlijk echt om gaat is dat ik door een schoolopdracht achter mijn andere passie ben gekomen namelijk schrijven! Over het leven en alles wat mij bezig houd in het leven. Ik maak genoeg mee dus inspiratie tekort heb ik voorlopig nog geen last van!;)

Ik zie jullie wel denken maar vertel nu eens? Wat voor een opdracht heb je precies gedaan dat je daar  opeens een nieuwe kant van jezelf door leert kennen? Het was een Literatuur opdracht voor het vak nederlands ieder uit mijn klas moest het boek Erik of het klein insecten boek van Godfried Bomans lezen. Ieder wel bekend neem ik aan. In dit boek worden verschillende insecten keer op keer vergeleken met de mensen in de echte wereld! Toen ik het boek las dacht ik hier wil ik iets mee. Maar hoe? ik had echt nog geen idee. 1 ding wist ik wel zeker als we op de 1 of andere manier een tekst nodig hebben voor onze presentatie dan wil ik hem onwijs graag maken! En ja hoor nog geen week later zat ik achter mijn bureau met pen papier en het boekje. Ik was er helemaal klaar voor! Maar toen ik liep tegen een probleem aan wat ga ik nu eigenlijk schrijven? Uiteindelijk besloot ik maar gewoon te gaan beginnen. Met de volgende teksten als eindresultaat!

Tekst over de vlinder:

Zoals een mens veranderd gedurende zijn leven kan een vlinder dit ook
De cocon is grijs en grauw
Je zit daar oh, zo nauw

Langzaam word je groter..
Je slaat je vleugels uit, er is een fase in je leven afgerond
Nu ben je vrij, en vlieg je door de lucht
Om je leven verder te leven tot aan het eind

Zoals een vlinder veranderd
Veranderd een mens ook gedurende zijn leven
Er is dus eigenlijk geen verschil
Alleen is de één een insect, de ander een homo sapiens
 
 
 
Tekst over de doodgraver:

De doodgraver heeft maar 1 wens;
Dood, dood en nog meer dood
Waarom precies?
Waarom zou iemand wensen liever dood te zien?
Zo kunnen ze gewoon verder gaan met hun werk
Zolang er leven is is er hoop
Zolang er leven is kan er dood gaan
De één zijn dood is de ander zijn brood
Hij kan er niet meer uit, die kleine zware buit
Zo voedzaam en gezond
In de insectenwereld is dit even normaal

als voor ons een man die naar kantoor gaat en daar zijn werk doet
De insectenwereld kan net zo hard zijn als de mensenwereld
Dan moet u maar doorlopen
Men mag niemand tekort doen,
als ik u dit gaf doe ik mijzelf tekort 
 
 
 
Tekst over de spin

De mens is soms verwarrend
Sommige mensen zijn eerlijk, goud eerlijk
Maar sommige mensen doen net alsof
Ze zeggen het één maar bedoelen het ander
Waarom zijn mensen soms listig en gemeen?
Omdat ze onzeker zijn soms?

Ieder mens kan het overkomen
Vast komen te zitten in het spinnenweb van de ander
Maar wat als het web breekt net als jij er in vast komt te zitten?

Wie maakt het nieuwe spinsel?
´Ik niet,´ zegt Erik, ik heb 't niet
´En je denkt dat het op mijn rug groeit?´ zei de spin
´Ik maakte maar een grapje daar even, doe ik wel vaker.´ zei de spin
´Je bent toch niet boos, klein lekker stukje..?´
´Oh volstrekt niet!´ riep Erik.

En toen gebeurde wat iedereen wel verwacht had
Bliksemsnel hief Erik zijn speer omhoog.
De spin viel aan!
Wilde de spin Erik doden uit angst, onzekerheid

of had ze alleen maar honger?

 

Deze teksten ik heb genoten ze te mogen schrijven. En dat lijkt mij het aller aller belangrijkste zolang je geniet is het goed. Dit vind ik een goed einde. tot slot vraag ik mij af waar worden jullie nu echt geukkig van? Wat tovert dag op dag een glimlach op je gezicht?  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lots of love

 

Marije!

Al het nieuwe begin is spannend/leuk...

Vandaag op 20 maart zit ik in de tuin waar de zon heerlijk in mijn gezicht schijnt. Ik voel de lente bries terwijl mijn laptop op mijn schoot staat en ik bezig ben met het typen van mijn eerste bericht. Best gek eigenlijk zo schrijf je alleen voor jezelf en opeens maak je een blog en begin je met typen. Waar moet ik het mijn eerste bericht over hebben? Ik wist het niet en kwam ook maar op niets. Heb uiteindelijk gekozen gewoon te typen wat in mij op kwam namelijk lekker schrijven over de lente! Want wie houd er nu niet van de lente? Ik ben niet gewend te typen voor mensen maar 1 ding is zeker.. ik hou van schrijven! Mijn gevoel en gedachtes delen met de wereld. Zodat ze niet alleen bij mij blijven maar ook de rest van de wereld bereiken. De wind blaast weer door mijn haar en ik hoor verder op een grasmaaier maaien. Je hoort kinderen weer buiten spelen. Kortom het buiten leven komt weer op gang. Oh wat hou ik van de lente!
Hier een paar foto's. Wat maken deze foto's me blij als ik er naar kijk.

            

 

 

 

Eigenlijk hou ik van ieder seizoen ze hebben allemaal zo haar charmes. Maar toch heeft de lente voor mij iets magische. Ik kan het niet goed onder woorden brengen maar het geeft mij een heel erg vrolijk en vrij gevoel. Zullen ze dit lente kriebels noemen?:)  Een gevoel van er weer lekker op uit willen trekken. Lekker muziek luisteren zitten in de tuin en genieten.

Dit was mijn aller eerste bericht en ik ga zo na het controleren ervan drukken op publiceren en dan staat mijn eerste bericht op internet spannend! hihi Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en ik ben dan ook zeker van plan zo om de zoveel tijd wat van me te laten horen.

Lots of Love

Marije!